قیر هنگام استفاده در ساخت و ساز دارای چندین معایب است: کشش کم، تمایل به خشک شدن و حساسیت حرارتی بالا که خود را به صورت شکنندگی در دمای پایین و نرم شدن در دمای بالا نشان می دهد.
برای رفع این معایب از قیر اصلاح شده استفاده می شود که اصلاح کننده هایی به آن اضافه می شود که خواص محصول را بهبود می بخشد.
قیر پایه نفتی به عنوان عایق الکتریکی در صنعت برق، در تکمیل محصولات چوب، چرم و کاغذ، در ساخت ماستیک باتری، در ساخت محصولات کابل و رنگ، در ریخته‌گری دقیق استفاده می‌شود.
ویژگی های حمل و نقل و ذخیره سازی
حمل قیر در واگن های تانکر جاده ای یا ریلی انجام می شود و در آنجا محصول به روش پر کردن هرمتیک ریخته می شود و این روش باعث جلوگیری از صدمات پرسنل خدماتی به دلیل دمای بالای حرارت دادن فرآورده نفتی می شود.
به دلیل خواص دی الکتریک خوب، این ماده برای عایق نیز استفاده می شود.
قیر در برابر مواد تهاجمی مانند قلیایی ها، اسیدها، محلول های نمکی مقاوم است، اما همانطور که گفته شد در استون، بنزن و سایر حلال ها حل می شود.
مواد الاستیک و آبگریز تحت تأثیر اشعه ماوراء بنفش و هوا تغییر خواص می دهند و این شاخص ها و همچنین محتوای روغن ها و رزین ها کاهش می یابد.
ترکیب بندی
انواع مختلفی از قیر وجود دارد، اما همه آنها عبارتند از:
رزین ها (20-40٪ از حجم کل)، بهبود چسبندگی به سطوح
روغن های نفتی (30-60%)، مسئول پلاستیسیته و ویسکوزیته
اسیدهای آسفالتوژنیک (تا 3٪)، برای اطمینان از چسبندگی پوشش ضروری است
آسفالتین ها (10-40%)، ایجاد سختی و نسوز برای ماده
طبقه بندی قیر بر اساس مبدا
قیرها با توجه به روش تولید به 2 گروه طبیعی، استخراج شده به صورت فسیلی از سنگ های قیری و مصنوعی تقسیم می شوند.
قیر طبیعی به دلیل محتوای کم پارافین و محتوای بالای مواد معدنی با قیر نفتی متفاوت است.
قیر فنی (مصنوعی)
قیر مصنوعی (فنی) محصول ثانویه پالایش نفت است و قیر تشکیل شده پس از انتخاب سوخت و روان کننده از مواد اولیه تحت حرارت یا دمیدن قرار می گیرد و قیر روغنی الاستیک با شاخص پایداری حرارتی بالا به دست می آید.
